Niespełnione wyobrażenia (Daichi (xHiro))

Dzisiaj coś  krótkiego, napisane, dosłownie w dwie godziny, mam nadzieję że się spodoba, chociaż łamie serce ;-;

Miłego czytania

______________________________________________________________________________

Siedziałem w sali patrząc nieobecnie na mikrofon. Moje myśli automatycznie zaczęły krążyć w około jednej osoby.

Hiro.

Kochałem go. Jednak wiedziałem, że nigdy nie będzie mój.

W głowie jednak mogłem robić to bez przeszkód. Przy każdej możliwej okazji, moje myśli krążyły w około wokalisty.

/ Do sali wszedł Hiro. Był jak zwykle uśmiechnięty i pełen energii. Podszedł do mnie, pocałował mnie czule i usiadł razem ze mną na kanapie.

- Wyjdziemy gdzieś wieczorem? – Zapytałem.

Posłałem mu uśmiech i oparłem głowę na jego ramieniu.

- Jasne. Z moim najukochańszym chłopakiem zawsze. Bądź gotowy na dziewiętnastą. – Powiedział./

Przymknąłem oczy.

/ Znaleźliśmy się w ogrodzie pełnym kwiatów. Hiro opowiadał mi o planach na wakacje, na jakie chciałby ze mną pojechać. To było słodkie. W pewnym momencie przestał mówić i się zatrzymał, patrząc na mnie.

- Skarbie. Cofnij się i stań tu – Polecił mi i ustawił mnie w odpowiednim miejscu. Zrobiłem, co kazał. On poszedł kilka kroków dalej i zrobił mi kilka zdjęć. Potem zrobił nam razem zdjęcie i zabrał do kawiarenki gdzie usiedliśmy naprzeciwko siebie. Teraz ja opowiadałem jak bym chciał przeżyć naszą wspólną przyszłość./

Ktoś wszedł do sali. Musiałem się oderwać od swoich myśli. Spojrzałem w stronę drzwi. To był tylko Natsu. Przywitałem się z nim i posłałem mu lekki uśmiech.  Po krótkiej wymianie zdań wróciłem do swoich myśli.

/ Związek bez sprzeczek – taki był nasz. Hiro zawsze mówił, co chciałem i jak chciałem. Na przykład pierwszy raz, kiedy wyznał mi miłość. Byliśmy wtedy nad morzem i wieczorem spacerowaliśmy wzdłuż plaży. W pewnym momencie potknąłem się i prawie się przewróciłem, jednak ręce Hiro uchroniły mnie od upadku. Uśmiechnął się do mnie i usiedliśmy kawałek dalej na piasku. Spojrzałem w górę.

- Ale piękne gwiazdy – Westchnąłem. Hiro przysunął się do mnie i położył rękę na moim nadgarstku. Spojrzałem na niego zdziwiony.

- Nie tak piękne jak ty – Powiedział z uśmiechem. Zarumieniłem się i odwróciłem głowę. Wtedy ujął moją brodę, obrócił w swoją stronę i spojrzał mi w oczy. – Kocham cię, Daichi. – Powiedział, po czym nasze usta złączyły się w pocałunku. /

- … Co o tym myślisz? – Głos Natsu wyrwał mnie ze świata wyobraźni.

- Co? – Zapytałem zaskoczony. Mój przyjaciel westchnął.

- W ogóle mnie nie słuchałeś? – Zapytał mnie, a ja opuściłem wzrok na swoje ręce. – O czym tak rozmyślałeś? – Zapytał.

- O niczym – Mruknąłem

- Nie kłam. No powiedz. – Naciskał, ale w tym samym momencie przyszedł Masa, więc to do niego poszedł, ja tylko przywitałem się.

/ Siedzieliśmy wszyscy na sesji zdjęciowej. Byłem nie do życia, bo dzisiaj nie miałem nawet, kiedy wypić kawy, więc siedziałem i patrzyłem przed siebie. Czułem też na sobie czyjś wzrok. Nie obchodziło mnie to zbytnio, ale w końcu po jakichś dwudziestu minutach zaczęło mi przeszkadzać. Tak jak grzywka, która uparcie zasłaniała mi widoczność i od kilkudziesięciu minut jej nie poprawiłem. Kiedy Masa zaczął coś mówić, znalazłem w sobie energie, żeby założyć grzywkę za ucho i rozejrzeć się. Napotkałem spojrzenie Hiro, które mówiło „Wiedziałem, że to zrobisz”. Kiedy Masa ogłosił koniec zdjęć zebrałem się, jako pierwszy. Usłyszałem za sobą kroki

- Nie tylko ciebie tak zdenerwowała ta sesja tak wcześnie rano – Powiedział Hiro, po czym jak zwolniłem kroku, to on go ze mną zrównał. – Ale widzę, że to nie tylko przez sesje masz taki humorek hm? – Zapytał.

- Nie, nie tylko. – Uciąłem. I w myślach dodałem, bo to twoja wina i tego, że się na mnie patrzyłeś.

- Co cię gnębi? – Miłość do ciebie, ale ty nie musisz o tym wiedzieć.

- Aktualnie? Ty. – Stwierdziłem, ale wcale go tym nie zraziłem, bo ostatecznie zabrał mnie na kawę./

Westchnąłem i wstałem. Chciałem iść po kawę do automatu. Niestety bez mojego wymarzonego Hiro u boku, ale zawsze. Los chciał, że prawie dostałem drzwiami, a do środka weszli Cazqui i właśnie Hiro.

- Daichi zaraz pójdziesz, gdziekolwiek chciałeś iść. Zostań na moment musicie coś wiedzieć – Cofnął mnie Cazqui. Posłusznie wróciłem na swoje miejsce. Widziałem zainteresowane spojrzenie Masy. Natsu tylko na nich spojrzał. Ja również na nich spojrzałem.

- No więc… - Zaczął Hiro, po czym szeroko się uśmiechnął. – Ja i Cazqui zaręczyliśmy się. – Powiedział przeszczęśliwy. A ja usłyszałem jak coś we mnie pękło i poczułem ból ściskający moje serce.

Podszedłem do nich, pogratulowałem im z uśmiechem, życząc szczęścia, po czym zabrałem kurtkę, telefon i portfel mówiąc, że idę po kawę i papierosy. Tak naprawdę w momencie, gdy znalazłem się w moim samochodzie, po policzkach spłynął mi potok łez. Moje wyobrażenia się już nigdy nie spełnią.